قالیِ محبت..

ما ریشه های قالی رو تا میکنیم تا سالم بمونه و خراب نشه، از ریشه خراب نشه، چون از هرکجای دیگه خراب بشه قابل ترمیمه، ولی ما آدما ریشه زندگی همدیگرو با تبر نامهربونی قطع میکنیم و اسمشو میذاریم «برخورد منطقی»!
دل میشکونیم و اسمشو میذاریم «فهم و شعور»!
چشمی رو پر از اشک میکنیم و اسمشو میذاریم «حق»!
ناخودآگاه عنانِ رفتارگاهمون رو دستمون میگیریم و سلیقه ای با دیگران برخورد میکنیم !
بعضی وقتا میشه از نانو لوله های آّب رسانِ بافت های تک سلولیمون یه خاطره خوب با بقیه ساخت، بدون ریختن اشکی و شکستن دلی..
وبلاگی رو میخوندم که به واسطه مطالبِ جذابش، مخاطبین خاص و البته فراونی داشت، چند تا از نظرات پستاشو باز کردم دیدم یک سریا از اینکه مطالبشون تایید نشده، بی جواب تایید شده و یا خیلی خشک و رسمی جواب داده شده گِلِه کرده بودن! نظم تاریخ بشری رو به تکلونوژی پیش رفته و میره، فرهنگ این تکلونوژی رو باید دونست . برای ریشه های قالی خونمون ارزش زیادی قائلیم ولی برای ریشه محبت دیگران نه .

دسته: {مونولوگ}