کسی که درباره پول و دستمزدش زیاد اصرار نمیکنه و خیال میکنه بقیه انصاف و شعور دارن، احمق نیست، مناعت طبع داره.
کسی که برای شنیدنِ حرف ها و شعرها و قصه ها و اثار هنری یه جَوُن بی تجربه وقت می گذاره و حوصله به خرج می ده، احمق نیست، انسانه.
کسی که به موقع میآد و برای با کلاس بودن، عده ای رو منتظر نمی گذاره، احمق نیست، منظم و محترمه.
کسی که به بقیه اعتماد می کنه و اونارو سر سُفره خودش مینشونه و به خونَش راه می ده یا به محفل دوستانه و چای و قهوه ای دعوت می کنه و صمیمانه و دوستانه رفتار می کنه، احمق نیست، متواضع و مهربونه.
کسی که کتابا و یادداشتا و جزوه هاشو به بقیه می ده، احمق نیست، مهربون و منصفه.
کسی که برای حل مشکلات دیگران به اونا پول قرض میده یا ضامن وام اونا میشه و به دروغ نمیگه که ندارم و گرفتارم، احمق نیست. کریم و جوانمرده.
دسته: {مونولوگ}
- [ ۹۴/۰۶/۲۴ ]
-
[ پلاک هفت ]
آدم باید ببینه با خودش چند چنده، زیاد به اینکه بقیه چی میگن اهمیت ندید آقای پلاک هفت.باشه؟